Σαλίνας, Πέντρο

(Salinas). Ισπανός συγγραφέας (Μαδρίτη 1892 - Βοστώνη 1951). Κοντά στον Γκιλιέν, ο Σ. είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπρόσωπους της ποιητικής γενιάς του 1927. Λέκτορας της ισπανικής στη Σορ-βόννη το 1914 και στο Καίμπριτζ το 1922-23, εγκαταστάθηκε το 1936 στις ΗΠΑ, όπου δίδαξε ισπανική λογοτεχνία πρώτα στο Wellesley College και αργότερα στο πανεπιστήμιο Τζων Χόπκινς της Βαλτιμόρης, μένοντας αυτοεξόριστος ως το θάνατό του. Η ποίηση του Σ. έχει μια αυστηρή και περίπλοκη αλληλουχία: από το πρώτο βιβλίο του Προμηνύματα (1923) ως τη Βέβαιη τύχη (1929) και ως τις πιο ώριμες συνθέσεις του Η φωνή που σου οφείλουν (1924) και Λόγος ν’ αγαπάς (1936) αναπτύσσεται ακολουθώντας ένα έντονο ερωτικό ρόλο, που καταλήγει σε μια συνεχή και διαυγέστατη σύγκριση της γνώσης με την αισθητή πραγματικότητα. Το νήμα αυτού του λόγου κόβεται στα επόμενα έργα του, ιδιαίτερα στο Όλα πιο φωτεινά (1949), όπου εκδηλώνεται ένα υπαρξιακό άγχος μπροστά στα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου· ο Σ. είναι επίσης ένας αβρός πεζογράφος στο Ο αναμάρτητος γυμνός και άλλα διηγήματα (1951) και ένας εκκεντρικός θεατρικός συγγραφέας, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς στη μεταθανάτια έκδοση του θεάτρου του (1957). Εξαίρετο είναι επίσης το δοκιμιογραφικό έργο του, που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και μια μελέτη για το Χόρχε Μανρίκε, μία για το Ρουμπέν Νταρίο και διάφορα Δοκίμια ισπανικής λογοτεχνίας, μεταθανάτια έκδοση (1958).